Onze kantoren, distributiecentra en huizen zijn dus jammer genoeg grote vervuilers. Binnen BREEAM stimuleren diverse credits energiebesparing en CO2-reductie, maar het is niet het antwoord op het grotere energievraagstuk waarmee Nederland aan de slag moet, aldus Paul van Bergen, voorzitter van het College van Deskundigen. “BREEAM is geen CO2-meetinstrument, maar het kan wel bijdragen aan het grotere geheel.”
“Uiteraard wordt er gekeken naar het thema energie binnen BREEAM in de vorm van de zogeheten Ene-credits. Maar het is slechts een klein onderdeel binnen de gehele methodiek”, aldus Van Bergen, die zijn tweede jaar als voorzitter ingaat. “Het hele energievraagstuk zal zowel de bouw- en vastgoedsector als BREEAM niet kunnen oplossen”, zegt hij stellig.
Krachtig instrument
Juist het algemeen meetbaar en toetsbaar maken van duurzaamheid op meerdere thema’s is volgens hem de kracht van het instrument en vormt de fundering van het tienjarig bestaan. “Alle thema’s binnen BREEAM samen, met dus ook het energievraagstuk daarin opgenomen, maakt het zo’n krachtig instrument. Het ontwikkelt zich continu en past zich aan naar de meest recente regelgeving en maatschappelijke ontwikkelingen.”
Meer smaken
Het nieuwe en unieke van BREEAM is er volgens Van Bergen nu ook wel van af. Een goede ontwikkeling, wat betekent dat er nu nieuwe stappen moeten worden gezet. Hij verwacht dan ook dat komende jaren meerdere thema’s zullen worden geïntegreerd binnen de bestaande methodiek. “Er zal een groeiende behoefte komen aan meer smaken en soorten BREEAM”, vervolgt hij. “Het is dan vooral belangrijk om thema’s evenredig meetbaar te krijgen. Misschien is het wel eens tijd voor een BREEAM-Energielabel. We moeten echt meer toe naar meten is weten.”
Wegwuiven pijnlijke beslissingen
En daar schiet Nederland hem in het algemeen nog in tekort. “Iedereen weet van alles een beetje. Maar het hele energievraagstuk kunnen we met zijn allen eigenlijk nog niet behappen.” En dat baart hem zorgen. Vooral het wegwuiven van het nemen van pijnlijke beslissingen of de harde realiteit erkennen is hem een doorn in het oog. Als voorbeeld geeft hij de invloed van duurzame energieopwekking op de beperkte hoeveelheid beschikbare ruimte in Nederland. “We willen allemaal duurzame energie, maar zolang men voor de bouw van iedere windmolen naar de rechter kan, zullen we nooit kunnen doorpakken. Het energieneutraal maken van ons land is een ruimtelijk vraagstuk, waarvoor we nu nog te veel de ogen sluiten. En dat stemt mij weleens somber in aanloop naar 2050.”
Oog voor gezondheid
Gelukkig ziet hij binnen zijn vakgebied genoeg ontwikkelingen waar zijn hart sneller van gaat kloppen. “Het is mooi om te zien dat het gezondheidsaspect zowel binnen als buiten gebouwen meer aandacht krijgt. Voor mij als bouwfysicus is dat een goede ontwikkeling. Mensen willen weten welke materialen, welk nut vertegenwoordigen en hoe ze zijn samengesteld en of ze wel gezond zijn?” Ook merkt hij dat partijen zich graag als duurzame koploper willen profileren. Iets dat ook bittere noodzaak is. “Op de overheid moeten we niet willen wachten, die zullen nooit vooroplopen omdat ze met zoveel verschillende partijen rekening moeten houden. Het is goed dat bouwend Nederland dat beseft.” Hij benadrukt het nut van hoge ambities. Wil je het klimaat redden, dan moet je koploper worden. Daar kan BREEAM overigens goed bij helpen. Voor de koplopers van Nederland is dit hét instrument.”
Binnen het certificeringsysteem van DGBC heeft het College van Deskundigen (CvD) een formele, onafhankelijke rol ten opzichte van het bestuur en het bureau van de DGBC. Vanuit die rol is het de primaire taak van het CvD om de kwaliteit en het functioneren van de verschillende keurmerken te bewaken, daarop te sturen en daar zo nodig bestuur en projectbureau op aan te spreken.
