De Dutch Green Building Council organiseerde afgelopen week een Groene Kamer in perscentrum Nieuwspoort. Een select gezelschap van DGBC-participanten kon een uur lang in gesprek met niemand minder dan minister Stef Blok van Wonen. Onderwerpen van gesprek: het energielabel en de materialendatabase. “Het was bijzonder om zo open met de minister van gedachten te wisselen”, aldus Stefan van Uffelen, directeur van de Dutch Green Building Council.
De Dutch Green Building Council wilde met de twee onderwerpen de discussie aanzwengelen of het verbeteren van een energielabel en het samenstellen en beheren van een materialendatabase ook aan de markt kan worden overgelaten. “U laat graag zaken over aan de markt”, aldus Van Uffelen richting minister Blok. “Met dit aanbod bieden wij u de helpende hand.”
Het energielabel naar de markt?
Minister Blok toonde zich op zijn beurt blij met het initiatief van de markt en bovendien ook met de uitnodiging om bij de Groene Kamer aanwezig te zijn. Hij erkent dat de discussie met het energielabel een lastige is, maar vraagt zich ook af of dit energielabel door de markt moet worden beheerd. “Het gaat erom dat je de consument verleidt om met verduurzaming van zijn huis aan de slag te gaan.” De Dutch Green Building Council heeft weliswaar bewezen hoe het een succesvol keurmerk in de markt zet voor de vastgoedmarkt, maar de consumentenmarkt is volgens Blok ‘a different ballgame’. Maar hoe moet het vertrouwen van de consument voor het energielabel gewonnen worden? Daar heeft zowel de overheid als de markt nog geen goede oplossing voor gevonden.
Veel ideeën uit de markt
Vanuit de participanten in de zaal kwamen verschillende suggesties aan het adres van Blok over het energielabel. Bijvoorbeeld dat eerst goed in het buitenland gekeken moet worden naar de succesverhalen en mislukkingen voordat men hier in Nederland aan de slag gaat met het label. Zo blijkt in Duitsland een energielabel hopeloos te zijn mislukt. In Zwitserland is het schildje op de deur een succes, een sociale prikkel om te verduurzamen.
Tevens brachten de participanten interessante ideeën in om consumenten te prikkelen om met verduurzaming van de eigen woning aan de slag te gaan. Zo zijn in Amerika succesvolle ervaringen met kleine consortia die consumenten gericht kunnen helpen om hun huizen te verduurzamen. Een ander idee is om de verduurzaming van de woning te koppelen aan de energierekening. Een koppeling met de WOZ-waarde of met een hypotheek is ook een mogelijkheid. Volgens de aanwezigen is niet energiebesparing de primaire prikkel om met het eigen huis aan de slag te gaan, maar geld. Daarom zullen keiharde financiële resultaten van verduurzaming moeten worden getoond.
Voorlopig blijft de minister bij een wetenschappelijk rijkslabel, maar hij blijft open staan voor initiatieven uit de markt. Hij geeft graag een vervolg aan de discussie over het indicatief energielabel. Dit moet in 2015 geïntroduceerd worden.
Versnelling noodzakelijk bij materialendatabase
Tweede punt van de middag was het ingewikkelde dossier over de materialendatabase. De discussie over het opzetten en beheren van een landelijke materialendatabase bestaat al langer, sinds 2009 ongeveer. Er lijkt geen versnelling op gang te komen, terwijl dit wel noodzakelijk is, aldus Thomas Ummels (OVG). Als participant van de DGBC pleitte hij ervoor de materialendatabase aan de markt over te laten. “Wij als markt willen de kwaliteit en duurzaamheid van materialen inzichtelijk maken voor een goede certificering”, aldus Ummels. “Een versnelling in de ontwikkeling is van groot belang, want er ligt een grote opgave.” Onder de participanten bestond echter geen eenduidigheid wat betreft de materialendatabase. Zo vond de NVTB de materialenberekening op dit moment goed gepositioneerd op het scheidsvlak tussen privaat en publiek.
Minister Blok gaf aan op dit moment te weinig thuis te zijn in de materialendiscussie en nodigde de marktpartijen uit om op een ander moment verder te praten over dit onderwerp.
