We doen het al jaren. Ongestraft. Niemand die er moeite mee had. Maar met het vooruitzicht dat dit onze ‘way-of-life’ gaat beïnvloeden, krijgen we het opeens wat warm.
Ik heb het over de gigantische hoeveelheid CO2 die we uitstoten. De gevolgen hiervan zijn al langer merkbaar. Vooral voor ‘die arme mensen in de derde wereld’, die niets aan de uitstoot kunnen doen. Nu het ook op ons impact gaat krijgen, vinden we het tijd voor actie.
Natuurlijk, CO2 is noodzakelijk voor ons ecosysteem, maar we zijn wel een beetje gul geweest. En ja, de opwarming van de aarde biedt voordelen: Rotterdam als het Venetië aan de Maas, laat de toeristen maar komen! We kunnen onze expertise als dijkenbouwers wereldwijd exporteren en voor een zonnige strandvakantie hoeven we niet meer 14 uur in de auto te zitten, maar gaan we gewoon naar Kaatsheuvel aan Zee.
Nee, zoals het nu gaat, kan het niet langer meer. We moeten drastisch terug!
Mogelijkheden zijn er voldoende. Elektrische auto’s hebben meer actieradius dan dat 99% van de forenzen nodig heeft, voor het verwarmen van een woning of het koken van de piepers is allang geen aardgas meer nodig en er zijn al jaren duurzame alternatieven voor het opwekken van elektriciteit.
De techniek ontwikkelt zich, maar ontwikkelen wij ons ook? LED-verlichting geeft ongezellig licht, maar wat is gezellig licht? PV-panelen niet mooi? Wat is mooi?
Ik hoor u denken: En jij dan? Nou, ik heb wel een paar zonnepanelen, maar ik reis vrijwel altijd met mijn benzineauto, verwarm mijn huis met gas en vind kaarslicht gezelliger dan wit LED-licht. Nu krijg ik het zelf toch ook warm. Verandering begint bij mezelf. Toch maar eens wat gaan doen…
Deze column werd geschreven als eindopdracht van het DGBC Future Leaders Program 2017. De komende maanden verschijnen op deze plek nog meer columns van de deelnemers van dit leiderschapsprogramma. Meer informatie over het Future Leaders Program van 2018? Neem contact op met Hoofd Academy Jan Kadijk: j.kadijk@dgbc.nl
