Het begon ruim vijftien jaar geleden allemaal in Amsterdam. Buter kan zich de begindagen nog goed herinneren. “Een partner uit ons bedrijf werkte interim in een raad in Amsterdam. Toen hij hoorde dat De Zuidas moest worden verduurzaamd en er een Dutch Green Building Council ging komen, zijn we op die trein gesprongen.” De reden om mee te doen was vrij simpel, volgens Buter. “Iedereen had het over duurzaamheid, maar niemand had een echte definitie. Daar gingen wij verandering in brengen.”

Pionieren op de Vlasmarkt

Die definitie – in de vorm van BREEAM – kwam vervolgens overgewaaid uit Engeland, bij de BRE om precies te zijn. En BREEAM moest vertaald worden naar de Nederlandse markt. Een interessante exercitie volgens beide heren, die het een slimme zet vonden om het wiel niet opnieuw uit te vinden, maar met een bestaande methodiek aan de slag te gaan. Springer was in de begindagen nauw betrokken bij de ontwikkeling van de Nederlandse variant en blikt terug op een moment op de Rotterdamse Vlasmarkt, waar DGBC destijds gevestigd was. “We waren met een grote groep aanwezigen en kregen allemaal een set credits om mee aan de slag te gaan: ‘Denk maar na hoe we dit kunnen vertalen naar de Nederlandse markt’, luidde de boodschap. Ik kan me nog goed herinneren dat de Hogeschool Utrecht in de weer was met klimaatverandering en hoe om te gaan met water. Het waren ingewikkelde sessies, maar het was geweldig om met elkaar de mogelijkheden te verkennen.”

BREEAM Parkeren

Buter kijkt eveneens met plezier terug op die tijd. “Het was interessant om te zien in welke spagaat we eigenlijk zaten. BREEAM werd in Engeland gebruikt voor de woningbouw om aan te tonen dat geld maatschappelijk verantwoord werd uitgegeven. Maar wij gingen de ideologie in een commerciële wereld toepassen. Dat was met een destijds nogal dogmatisch kader een bijzondere opgave.” Het bleek een tijd van pionieren, onderzoeken en veel uitproberen. Buter blijkt zelfs een BREEAM richtlijn in bezit te hebben die nooit het levenslicht zag. “Dat klopt”, zegt hij lachend. “Er ligt hier nog een document met de titel BREEAM-NL Parkeren, maar uiteindelijk werden er andere keuzes gemaakt.”

Martin Springer, Projectmanager bij Adamasgroep

Bewustwording

Dat BREEAM-NL zich in de loop de jaren ontwikkeld heeft tot de meetlat voor duurzaam verantwoord bouwen in Nederland zien ze bij Adamasgroep als een goede ontwikkeling. Beiden geloven dat dat het heeft bijgedragen aan bewustwording en professionalisering in de bouw. Maar het is goed om scherp te blijven op hetgeen waar we het met zijn allen voor doen. Buter: “Soms mis ik de coulance van vroeger wel. Binnen BREEAM denk ik dat we soms te veel naar de letters kijken en te weinig handelen in geest van de credit. Terwijl dat letterlijk is wat de BRE voorschrijft. Het hoofddoel blijft om duurzame gebouwen te realiseren.”

Niet wollig, maar meetbaar

Dat is ook het gedachtegoed dat als een rode draad door alle werkzaamheden van DGBC heenloopt in de afgelopen jaren. Inmiddels is de stichting natuurlijk veel meer dan BREEAM en zijn er programma’s ontwikkeld op thema’s als Paris Proof, circulariteit, klimaatadaptatie en biodiversiteit. Een goede ontwikkeling volgens Buter en Springer, maar ze hebben ook hun kanttekeningen. Springer: “Circulariteit en biodiversiteit zijn veelgehoorde begrippen in de markt, maar het is voor DGBC wel noodzaak concrete handvatten en methodieken te ontwikkelen. Zorg dat het niet wollig wordt, maak het meetbaar.” Buter sluit zich aan bij de woorden van zijn collega. “Filosoferen over relevante onderwerpen is goed, maar kom daarna ook met een doel en een haalbaar, goed definieerbaar kader.”

Kennisinstituut

Over de rol van DGBC zegt Buter:“Een rol als kennisinstituut voor de gebouwde omgeving wordt de komende jaren nog belangrijker en DGBC heeft die rol. Er is een blijvende behoefte aan antwoorden en duiding.” Tegelijkertijd kan de rol van DGBC volgens hem wel veranderen, met name rondom BREEAM. “Veel van wat er in BREEAM is opgenomen is nu Europees vastgelegd. Dus er wordt steeds minder bovenwettelijk. Het is belangrijk te blijven ontwikkelen en de lat te verhogen. Dat hebben ze in de recente beoordelingsrichtlijn goed gedaan met het thema gezondheid. Dat is veel prominenter aanwezig.”

Olaf Buter, Managing Director bij Adamasgroep

‘Niet te lief zijn’

Ook ziet hij voor DGBC een meer activistische rol weggelegd. In zijn ogen is het bij vlagen allemaal te lief. “DGBC mag zich best meer mengen in gevoelige kwesties.” Hij pakt een voorbeeld erbij dat hij in praktijk aanschouwt. “Woningbouwverenigingen hebben nog steeds de vrijheid om chemische afvalproducten toe te passen in de bouw. In sommige achterstandswijken zitten bewoners al jaren met schadelijke schimmels in hun huizen en niemand die er iets aan doet. Als wij dat benoemen, zijn er misschien een paar mensen die de wenkbrauwen fronsen. Maar als DGBC daar iets van zegt, dan kan er wat veranderen.”

Om de bouwwereld helemaal om te krijgen moet er volgens beiden nog een hoop gebeuren. Het is een gevecht van de lange adem, zo blijkt. “De bouw is net een olietanker. Je krijgt ‘m moeilijk in beweging, maar als ie eenmaal beweegt gaat er ook een hoop mee. DGBC kan dat duwtje nog best wat meer geven en zo nog meer bereiken. Zonder wrijving geen glans, toch”, zegt Buter stellig.

De cirkel is rond

Bij Adamasgroep hopen ze dat er meer oog komt voor de maatschappelijke verantwoordelijkheid die de bouwwereld heeft. “Uiteindelijk gaat het om mensen”, aldus Buter. “De afgelopen jaren is er in de bouw ontzettend veel geld verdiend en het is goed dat we daar nu iets voor terug doen. Dat is ook het mooie: duurzaamheid kan ontstaan doordat je geld verdient. Dat is met BREEAM niet anders geweest. Het begon als een instrument, werd commercieel toegepast en levert nu weer een sociale bijdrage. Springer besluit: “Volgens mij maakt dat de cirkel rond.”

Reeks DGBC founding partners

Dit artikel is een aflevering in de serie interviews met de organisaties die vanaf de start bij DGBC betrokken waren, de zogeheten founding partners. DGBC bestaat dit jaar 15 jaar en met de betrokken organisaties van toen, die na vijftien jaar nog steeds partner zijn, kijken we terug op de oprichting, naar de ontwikkelingen die zijn doorgemaakt en werpen we een blik op de toekomst.